
در تاریخ فوتبال انزلی، نامهایی درخشان وجود دارد. اما برخی با رفتاری متفاوت در یادها ماندگار شدهاند.
یکی از آنها حسین قنبرنژاد است؛ هافبک تدافعی دهه ۶۰ ملوان، اهل محله عباسآباد.
او بازیکنی بود که در سایه بزرگان رشد کرد، اما در زمین همیشه نقشآفرین بود. ریزنقش، محجوب و باهوش.
هافبکی که با تخریب بازی حریف و ارسالهای دقیق، به قلب تاکتیکی ملوان تبدیل شد.

نبرد فراموشنشدنی با سیروس قایقران
در اولین دربی رسمی میان ملوان و استقلال انزلی، سیروس قایقران در لباس تیم رقیب ظاهر شد.
هواداران نگران مهار او بودند. اما بهمن صالحنیا راهحل را پیدا کرده بود: قنبرنژاد.
او شماره ۷ ملوان بود؛ ساکت اما مؤثر.
در طول بازی، سایه به سایه سیروس حرکت کرد. بدون خطا، بدون خشونت؛ فقط با تمرکز و لبخند.
بازی با نتیجه مساوی تمام می شود و بعدها در محفلی دوستانه از زبان زنده یاد سیروس شنیدم که تنها بازیکنی که می تواند مانع بازی خوب من شود حسین قنبرنژاد است .
بعدها خود قایقران گفت:
«با جوکهای حسین تمرکز نداشتم، فقط میخندیدم و توپ از دستم در میرفت!»
گفتگوی اینترنتی با حسین قنبرنژاد
شوخیهایی که جدی تمام میشد
در جام حذفی ۶۷ یا ۶۸، ملوان میزبان تراکتورسازی بود.
همهچیز طبق برنامه پیش رفت. اما یک خطای پشت هجده قدم، بازی را پرتنش کرد.
هنگام چیدن دیوار دفاعی، یکی از بازیکنان تراکتور با ضربهای سر، ابروی ممی احمدزاده را شکافت.
هم ممی و هم بازیکن تراکتور اخراج شدند. اما هواداران ملوان بهشدت معترض بودند.
بهمن خان، داور را متقاعد کرد که کارت قرمزها را به زرد تغییر دهد.
این داور بعدها از قضاوت فوتبال محروم شد.
راز پشت آن جنجال
سالها بعد، حسین قنبرنژاد اعتراف کرد که پشت صحنه آن تنش بوده.
با شوخیهای مداومش، بازیکن تراکتور را عصبی کرده بود.
همان بازیکن در اشتباهی عجیب، به جای قنبرنژاد به احمدزاده ضربه زد.
شوخیهایی که قنبرنژاد میکرد، گاهی تا مرز بحران میرفت!
لبخند در قلب خط میانی ملوان
حسین قنبرنژاد در کنار اسطورههایی مثل قایقران و محمود فکری درخشید.
اما ویژگی منحصربهفردش، روحیه شوخ و حضور مؤثر در میدان بود.
او از آن دست بازیکنانیست که شاید زیاد گل نزد، اما همیشه گل کاشت.
از انزلی تا لیدز

سالهاست که قنبرنژاد در شهر لیدز انگلستان زندگی میکند، اما یادش، همچنان در خاطرات هواداران ملوان زنده است، برای این پیشکسوت فروتن و مردمی، آرزوی سلامتی داریم.
qw2aft
lo32hz