یک گفت‌وگوی کوتاه، بار دیگر نامی قدیمی را زنده کرد. نوجوانی با پیراهن قدیمی ملوان وارد ورزشگاه شد. خبرنگار با لبخند پرسید:
«چرا این پیراهن دهه هشتاد را پوشیده‌ای؟»
پاسخ پسر، همه را غافلگیر کرد:
«چون این پیراهن پدرم است… علی زاده زینال »
نامی که شاید برای نسل جدید غریبه باشد. اما او یکی از بازیکنان مستعد مکتب ملوان در دهه ۸۰ بود. از پایه‌های باشگاه رشد کرد. با تلاش و پشتکار، به تیم بزرگسالان رسید.
اما زندگی همیشه به استعدادها لبخند نمی‌زند. علی زاده زینال قربانی یک مصدومیت نابهنگام شد. درست در همان دورانی که باید می‌درخشید. مصدومیتی که آینده‌اش را از او گرفت.
او می‌توانست یکی از ستاره‌های اصلی ملوان شود. حتی در کنار تیم، در تورنمنت‌های بین‌المللی آسیا و آفریقا حضور یافت. اما فوتبال، گاهی بی‌رحم است. و او، یکی از هزاران ستاره‌ای‌ست که فرصت درخشش نیافت.
امروز، پسرش با پیراهنی قدیمی، به ما یادآوری کرد که بعضی ازستاره ها، هرگز از یاد نمی‌روند. حتی اگر نامشان در شبکه‌های اجتماعی گم شده باشد.
