در اجرای اخیر کنسرت-نمایش سی‌صد در آمریکا، صحنه‌ای به‌یادماندنی و پرشور رقم خورد: بهروز وثوقی، اسطوره ماندگار سینمای ایران، در میان حضار حضور داشت و در لحظه‌ای احساسی، توسط تماشاگران و عوامل نمایش مورد تشویق ایستاده قرار گرفت.
این تشویق، فقط برای یک بازیگر نبود؛ برای تاریخ سینمای ایران بود. برای مردی که دهه‌ها از سرزمین خود دور ماند، اما هرگز از دل مردم بیرون نرفت.
نسل امروز، بر صحنه؛ ادای احترام به نسل طلایی
در حالی که سهراب پورناظری این پروژه بزرگ را رهبری کرده و چهره‌هایی چون نوید محمدزاده، بهرام رادان، بهرام افشاری، گوهر خیراندیش، دلنیا آرام و علی نصیریان آن را همراهی می‌کنند، حضور بهروز وثوقی در سالن، لحظه‌ای از پیوند نسل‌ها را رقم زد.
نمایشی که روایتگر ایستادگی ایرانیان مقابل مغول‌هاست، حالا در یک سکانس واقعی، نمایشی شد از وفاداری هنرمندان امروز به بزرگان دیروز.
سی‌صد؛ روایتی از میهن‌پرستی، روی صحنه و در سالن
نمایش «سی‌صد»، روایتگر تلاش مردم شیراز پس از حمله مغول برای حفظ فرهنگ، زبان و هویت ملی است. اما در شب اجرای اخیرش در آمریکا، خود تبدیل به روایتی زنده از یک هویت فرهنگی شد: هنر، مرز ندارد و قلب ایران در هر کجا که باشد، برای فرزندانش می‌تپد.
تشویق بهروز وثوقی، نشان داد که حافظه فرهنگی ایرانیان، همچنان بیدار است.
این لحظه را تاریخ ثبت خواهد کرد
چه آن‌هایی که روی صحنه بودند، چه آنان که در سالن ایستاده کف زدند — همه، شریک لحظه‌ای شدند که در حافظه جمعی هنر ایران باقی خواهد ماند.
بهروز وثوقی نه فقط یک بازیگر، که نماد شرافت، سکوت و استواری هنرمندی‌ست که هنوز هم نسل‌های جدید در مقابلش سر تعظیم فرود می‌آورند.
