در روزهایی که گرما بر سواحل انزلی سنگینی می‌کند، ناجیان غریق، بی‌صدا در حال ترک صحنه‌اند. آنها که جانشان را کف دست می‌گذارند تا جان دیگری را نجات دهند، حالا با بی‌عدالتی دست و پنجه نرم می‌کنند.
یکی از ناجیان با چشمانی خسته و دلی پر از درد به خبرنگار ما گفت:
«هربار که برای نجات یک غریق وارد آب می‌شویم، امکان ایست قلبی وجود دارد. خطر برای ما هم هست. پس چرا کسی صدای ما را نمی‌شنود؟ مگر کار ما چه تفاوتی با آتش‌نشان‌ها دارد؟»
۸۰ روز کار، فقط ۶ میلیون تومان!
ناجیان غریق بندرانزلی می‌گویند:
«حدود ۸۰ روز است که در ساحل حاضر هستیم. در گرما، زیر آفتاب، بدون امکانات مناسب. اما در این مدت فقط ۶ میلیون تومان دریافتی داشته‌ایم. این مبلغ حتی کفاف یک هفته زندگی ما را نمی‌دهد!»
بسیاری از آنها زن و فرزند دارند، اجاره‌نشین هستند و باید فرزندانشان را برای سال تحصیلی جدید ثبت‌نام کنند. اما وقتی نان شب در سفره نیست، چطور از آرامش حرف بزنند؟
وعده‌هایی که رنگ باخته‌اند…
آنها می‌گویند:
«هر روز وعده‌ی پرداخت حقوق را می‌دهند. اما هر روز فقط وعده است. هیچ خبری از واریز نیست. سال‌هاست همین سناریو تکرار می‌شود. حنای این وعده‌ها دیگر برای ما رنگی ندارد.»
خبرنگار انزلی‌پرس با مسئول اداره ورزش و جوانان بندرانزلی، آقای مجید ستوده، گفتگو کرد. او گفت:
«حقوق ماه خرداد پرداخت شده است. حقوق تیرماه هم در مرحله حسابرسی است و هفته آینده پرداخت خواهد شد.»
اما پس از گذشت یک هفته، ناجیان به ما اعلام کردند که هنوز هیچ مبلغی تازه ای پرداخت نشده و برخی از آنها تصمیم به ترک سواحل گرفته‌اند.
حقوق ناجیان چقدر است؟
مجید ستوده درباره میزان حقوق گفت:
- همیار منجی: ۱۲ میلیون تومان
- ناجی درجه ۲: ۱۴ میلیون تومان
- ناجی درجه ۱: ۱۷ میلیون تومان
او افزود:
«در خردادماه برخی ناجیان فقط نصف ماه کار کرده بودند، بنابراین دریافتی‌شان حدود ۶ میلیون تومان بوده. همچنین حقوق ناجیان ساکن در مناطق روستایی داخل منطقه آزاد، توسط خود سازمان منطقه آزاد پرداخت می‌شود.»
پایان مأموریت بی‌مزد؟
حالا ناجیان غریق اعلام کرده‌اند:
«از امروز برخی از همکاران ما سواحل را ترک می‌کنند. اگر کسی در نبود ما جان خود را از دست دهد، مسئولیت آن با کسانی‌ست که حقوق ما را پرداخت نکردند.»
در شرایطی که دریا هر لحظه ممکن است جان انسانی را بگیرد، نبود ناجیان غریق یک فاجعه انسانی بالقوه است.
صدای این ناجیان، فریادی‌ست برای شنیده شدن. برای عدالت. برای ارزش نهادن به انسان هایی که بی‌صدا جان می‌دهند.
